Van 12-14 juni 2012 vertoefden we in Velden om de Floriade in Venlo te bezoeken. Dinsdags vertrokken we eerst naar Emmen, om schoonzus Riky op te halen. Zij vergezelde ons deze drie dagen. Na een bakkie koffie reden we bij Zwartemeer de grens over. Via de Duitse A31 trokken we richting het Zuiden van Nederland. Dat is een snellere route dan via de Nederlandse snelwegen. Bij Duisburg sloegen we af richting Venlo. Vlak na het passeren van de grens namen we de afslag naar Velden.
Camping Hovershof fungeerde als uitvalsbasis voor de tocht naar de Floriade. Naast een camping heeft men hier ook een B & B, waar schoonzus dankbaar gebruik van maakte. Helaas bleek de breakfast-service niet zo goed. Ook tegenvallend was dat op de camping geen fiets te huur was. We hoopten dat de eigenaar iets kon regelen; dat bleek echter ijdele hoop. Omdat in Velden geen fietsverhuur was, waren we hiervoor aangewezen op Grubbenvorst, aan de andere kant van de Maas. Gelukkig vaart er tussen beide plaatsen een veerpont. We besluiten de volgende morgen een fiets te regelen.
Na een zeer korte fietstocht in de directe omgeving (al vrij snel begon de lucht erg donker te worden), waren we net op tijd terug voor de regen losbarstte. 
Woensdag was gereserveerd voor het bezoek aan de Floriade. Na de regen van de vorige avond, scheen nu het zonnetje. Na het ontbijt buiten moest eerst de huurfiets in Grubbenvorst worden gehaald. Dat was gelukkig vrij snel geregeld en konden we op tijd naar Venlo-Blerick fietsen (opnieuw de Maas oversteken). Handig: op de weg was aangegeven hoe je moest fietsen om bij de Floriade te komen. Daar was het al een drukte van belang met veel af een aanrijdende bussen, maar ook vrij veel fietsers. Even in de rij staan voor de kassa en toen waren we binnen. 
We kunnen alvast wel verklappen dat een dag hier eigenlijk tekort is. Er is enorm veel interessants te zien, al was onze eerste indruk anders. We begonnen bij de Landenpaviljoens en daar is niet zoveel te zien op het gebied van tuinen. Het zijn meer toeristische informatiepunten voor die landen. We liepen snel door naar de gondelbaan, om ons door de lucht naar het andere eind van het park te laten vervoeren. Dat bleek een goede greep. Niet alleen kregen we vanuit de lucht een goed overzicht van wat er allemaal te zien is, maar ook bleek de Relax & Heal interessanter dan de landenpaviljoens. Hier hebben we dan ook met plezier rondgewandeld. 
Vervolgens staken we het bos door naar Education & Innovation, het meest noordelijke deel van het park. Daar genoten we van de Wilde Weelde Wereld met de vele bloeiende bloemen. Ook bijzonder is het Nederlandse My Green World, een paviljoen in de vorm van een aardappel… Daar wordt getoond hoe de Nederlands tuinbouw bezig is met duurzame ontwikkelingen.
Via het Restaurant The Greenhouse (koffie met vlaai), het Huis van de Smaak (groente in allerlei kleuren en smaken) en de Tropical Treasures (tropische planten en bomen), staken we opnieuw het bos door om op het deel Environment te belanden. Daar bewonderden we diverse tuinen, maar ook de Rabo Earthwalk. In dit laatste gebouw wordt een film over de aarde vertoond, waarbij je na verloop van tijd de indruk krijgt door de lucht te vliegen. Een bijzondere ervaring…
Inmiddels was het tijd geworden om weer terug te fietsen naar de camping. Via de Floriade Plaza begaven we ons naar de uitgang. De fietsen stonden nog op de plek waar we ze hadden achtergelaten. In Grubbenvorst zochten we een restaurant op, waar we genoten van het lekkere eten, dat men daar op tafel toverde. Tegen zeven uur kwamen we aan bij de veerpont, die ons naar de overzijde van de Maas bracht. Op de camping bleven de dames in de camper kletsen, terwijl Jan zich naar de kantine spoedde om daar met andere campinggasten Nederland-Duitsland te bekijken. 
Donderdag moest eerst de huurfiets naar Grubbenvorst gebracht worden. We pikten de fietser weer op, nadat we met de auto de Maas waren overgestoken. Langs de Maas reden we over binnenwegen naar Broekhuizervorst, waar we nog even gingen tanken. Hierna reden we op advies van de gps via Nijmegen en Arnhem naar de Posbank. Daar hebben we nog zo’n anderhalf uur rondgewandeld, genoten van de mooie natuur en gepicknickt in het zonnetje.
Om twee uur werd het tijd om Drenthe weer op te zoeken. Via de snelwegen reden we naar Emmen, om schoonzus veilig af te leveren voor haar deur. Ons restte toen nog de rit naar Assen, waar we rond half vijf aankwamen.