Het onweer heeft gisteravond nog tot ongeveer half tien geduurd, maar daarna bleef het nog wel even regenen. Ook in de nacht regende het nog. Verder kregen we bezoek van een egel, die op luidruchtige wijze de vuilniszak inspecteerde. Hierom en omdat we toch een korte rit voor de boeg hadden, besloten we een half uurtje langer te blijven liggen. Maar toen we opstonden zag het er niet te best uit. Nog tijdens het ontbijt regende het alweer. Toch werd het nog op tijd droog, zodat we de boel (weliswaar nat) konden inpakken.

Om half tien was het afrekenen en vertrekken geblazen. Het was, zoals zo vaak, nog wel even lastig om de stad in de goede richting te verlaten, maar met de hulp van enkele vriendelijke burgers lukte het de weg naar Bad Zwischenahn te vinden. Daar aangekomen, via een mooie bewegwijzerde fietsroute, nuttigden we een kop kofie op het terras van een italiaans restaurant in dit zeer toeristische dorp.

Inmiddels was het begonnen te motregenen en aangezien de lucht niet veel goeds beloofde, werd de regenkleding tevoorschijn gehaald en aangetrokken. Dit hoefde gelukkig niet voor lang, want een klein uurtje later hebben we de pakken weer uitgetrokken. Tegelijk werd een aantal boterhammen naar binnen gewerkt. Vervolgens ging het verder naar Barssel, het begin van wat vroeger een uitgestrekt veengebied was. Hier hebben we nog wat eten ingeslagen bij de Aldi. Vervolgens begonnen we aan de laatste 10-12 kilometers.

De wegen zijn hier lang en recht, met ook nog veel kanalen. Daarop vindt redelijk veel pleziervaart plaats, gezien het aantal bootjes her en der. Even na tweeën waren we bij de camping. Tot drie uur was het middagpauze, maar toevallig kwam de beheerster van de camping aanrijden. Ze was zo vriendelijk ons een plek aan te wijzen. Rond half drie stond de tent, nat en wel, binnen en buiten. En het dreigde weer te gaan regenen. Gelukkig viel dat mee en nu, na het eten, is de tent weer droog en zijn de sokken en handdoeken dat ook.

Het eten bestond uit puree met mals en vlees op z'n grieks. We hebben na aankomst het snode plan opgevat om morgen naar huis te rijden. Als alles meezit is dat te doen, plm. 100 km. Zo niet, dan stoppen we onderweg. Nog geprobeerd Rutger dit heugelijke nieuws mee te delen, maar zowel Assen als Groningen gaven wat hem betreft niet thuis. Morgen maar weer proberen.